مقدمه: سلول های هوایی اتموئید اینفرااوریبتال (هالر) به عنوان یک تنوع آناتومیکی می تواند با بیماری های مختلف همراه باشد. علاوه بر سی تی اسکن، سلول هالر در رادیوگرافی پانورامیک هم دیده می شود. هدف در این مطالعه، تعیین شیوع سلول های اتموئید اینفرااوربیتال در رادیوگرافی پانورامیک افراد بالای 4 سال در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد خوراسگان می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی 416 کلیشه (235 زن و 181 مرد) جهت وجود سلول هالر مورد بررسی قرار گرفتند و علاوه بر مشخصات دموگرافیک، در صورت وجود این سلول، مشخصات آن در سمت مبتلا به سلول هالر ثبت گردید. اطلاعات با آزمون Chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: شیوع سلول های هالر در بیماران بالای 4 سال 17.8 درصد (14.4 درصد زنان و 20.4 درصد مردان) به دست آمده است که اختلاف معنی دار است. بیشترین فراوانی این سلول ها مربوط به گروه سنی بین 29-20 با 28.3 درصد و کمترین آن مربوط به گروه سنی بین 49-40 با 13.5 درصد می باشد معنی دار نبود. بین سلول هالر و شکل سلول رابطه ای وجود نداشت و 11 نفر (14.9 درصد) از افراد واجد سلول هالر، دارای سابقه یا علائم سینوزیت بودند و اختلال التهابی سینوس به صورت کیست احتباسی در رادیوگرافی پانورامیک 4 نفر 5.04 درصد) از افراد مبتلا به سلول هالر مشاهده گردید.نتیجه گیری: شیوع سلول های هالر بر روی رادیوگرافی پانورامیک برای تشخیص اولیه مناسب است. تشخیص سلول هالر در رادیوگرافی پانورامیک می تواند دندانپزشکان را جهت تشخیص افتراقی دردهای دهانی- صورتی که منشاء آنها سینوس است یاری کند.

1مقدمه:Canalis Sinuosus (CS)  کانالی استخوانی در فک بالا است. این کانال دارای انشعاباتی به سمت قدام ریج ودندان ها می­باشد که در پروسجرهای دندانپزشکی مانند ایمپلنت می­تواند آسیب دیده و موجب پاراستزی شود. هدف این مطالعه تعیین فراوانی CS در ناحیه قدامی ماگزیلا توسط رادیوگرافی CBCT در بیماران یک مرکز رادیولوژی خصوصی در یزد در 2 سال اخیر، برای آشنایی دندانپزشکان و جلوگیری از عوارض می­باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی تعداد 218 تصویر CBCT انتخاب شدند. تصاویر مربوط به بیماران در رنج سنی 80-24 سال هستند. مقاطع اگزیال، کرونال و ساژیتال توسط یک رادیولوژیست فک و صورت بازسازی می­شوند. بررسی تصاویر توسط دو رادیولوژیست انجام شد. سپس سن، جنس، فراوانی، محل انتهای کانال، دو یا یک طرفه بودن و شاخه­های فرعی و محل کانال در بعد ورتیکالی و بعد قدامی- خلفی بررسی و نتایج توسط نرم افزارversion 16  SPSS  با آزمون­­های آماری Chi squared و T-test بررسی شدند. نتایج: تصاویر بررسی شده متعلق به 112 نفر (51/4%) زن و 106 نفر (48/6%) مرد بود. فراوانی CS 96/3% بود. بیشترین فراوانی در خانم­های بازه سنی 44-24 (62/8%) یافت شد. 95/4% به صورت دو طرفه گزارش شد. در بررسیAccessory canals (AC)، آن­ها در 141 نفر (64/7%) دیده نشدند. بیشترین فراوانی در AC بین دندان­های سانترال و لترال گزارش شد. در این مطالعه با استفاده از تست chi-square ارتباط معنی­داری بین حضور CS و سن (P=0.188) و جنس (P=0.162) دیده نشد. نتیجه گیری: با توجه به فراوانی بالای CS و شاخه های فرعی آن در ناحیه قدام ماگزیلا، برای جلوگیری از عواقب ناخواسته حین جراحی، ناحیه ی مورد نظر بهتر است مورد ارزیابی قرار گیرد.

هدف: امروزه بدلیل استفاه گسترده متخصصین گوش و حلق و بینی از روشهای جراحی آندوسکوپیک بینی و سینوس، تنوعات آناتومیکی و آناتومی حفره بینی و سنوسهای اطراف بینی اهمیت بیشتری پیدا کرده است. تعدادی از تنوعات آناتومیک شبیه هالرسل. کونکا بولوزا. سلولهای آگرنازی بزرگ. زائده آنسینیت هوا دار شده ممکن است عامل مستعد کننده برای سینوزیت مزمن یا پولیپوز بینی باشد. سی تی اسکن. بعنوان یک اقدام ارزیابی کننده قبل از عمل جراحی آندوسکوپیک عملکردی سینوسی مهم است. سی تی اسکن کرونال میتواند بطور واضح جزییات تغییرات مخاطی سینوسهای اطراف بینی و تنوعات آناتومیکی استخوانی را نشان دهد. در این مطالعه ما تنوعات آناتومیکی سینوسهای اطراف بینی و حفره بینی را با استفاده از توموگرافی کامپیوتری بررسی کرده ایم.روش بررسی: در این مطالعه ما تنوعات آناتومیکی در تصاویر توموگرافی کامپیوتری بیمارانی که جهت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوسها انتخاب گردیدند بررسی کردیم، 204 فرد با بیماری سینوس (گروه سینوسی): سینوزیت مزمن. پولیپوزسینونازال و 75 بیمار از گروه غیر سینوسی: تومورهای هیپوفیز. عفونت راجعه کیسه اشکی و بیماری چشمی و علت های دیگر که تحت سی تی اسکن قرار گرفته بودند را بررسی کردیم.یافته ها: این مطالعه شامل 279 بیمار (163 مرد و 116 زن) میباشد. تنوعات آناتومیکی بدین صورت مشخص شده اند: 57.7 درصد (انحراف تیغه بینی)، 48.2 درصد (سلول اگرنازی)، 0.28 درصد (کونکابولوزا)، 13.5 درصد (سلول بولای بزرگ) 0.9 درصد (سلول هالر). زایده آنسیتیت با خم به داخل 12.1 درصد و یا خم به خارج 5.2 درصد.نتیجه گیری: تنوعات آناتومیکی یک نقش مهمی در اتیوپاتوژنزیس بیماریهای سینوسی و ایجاد عوارض در حین عمل جراحی دارد.

مقدمه: سینوس فرونتال تغییرپذیرترین بخش سینوس های پارانازال از لحاظ تقارن، ویژگی های آناتومیکی و درجه تکامل است. هدف از این مطالعه ارزیابی تغییرات مورفومتریک سینوس فرونتال در تصاویر توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد200 تصویر CBCT از نظر تغییرات آناتومیک مانند وجود سینوس فرونتال، تقارن سینوس، گسترش لترالی سینوس نسبت به سقف استخوان اوربیت، کنگره دار بودن، وجود سپتوم و نوع آن مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین به منظور داشتن یک معیار دقیق برای تعیین مکان رسس فرونتال در پلن کرونال، ما کریستاگالی را به سه قسمت مساوی قدامی، میانی و خلفی تقسیم کردیم و رابطه بین آنها از نظر تست های آماری t-test و Chi-square test وANOVA مورد بررسی قرار گرفت و P_ value<0. 05 معنادار تلقی شد. یافته ها: از 200مورد 113نفر مرد و 87نفر زن، با میانگین سنی 18-88سال بودند. نتایج نشان داد که در همه ی موارد سینوس فرونتال دو طرفه و113مورد (57%) ازموارد متقارن هستند. گسترش لترالی سینوس فرونتال نسبت به سقف اوربیت با جنسیت رابطه معناداری داشت بطوریکه در یک سوم خارجی، فراوانی کمتری در زنان نسبت به مردان مشاهده شد (P<0. 001). شایعترین محل رسس فرونتال در یک سوم خلفی کریستاگالی (85مورد 43%) با اختلاف معناداری بود(P=0. 012). نتیجه گیری: در این مطالعه، سینوس های فرونتال نسبتا متقارن بودند و استفاده از نشانگر آناتومیک کریستاگالی در تصاویر چند بعدی، یک روش عملی برای تشخیص سریع محل فرونتال رسس در پلن کرونال نبود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

ویژگی ها و متغیرهای تاثیرگذاری مانند عدم مهاجر بودن اقوام ایرانی، افزوده نشدن به قومیت ها در اثر کشورگشایی، برخورداری از مشترکات کهن، عدم گسست همبستگی ملی و شکل گیری ملت در ایران قبل از ظهور ناسیونالیسم، بر پیوستگی تنوعات اجتماعی در ایران افزوده است. سیاست های جمهوری اسلامی در مدیریت تنوعات اجتماعی و افزایش همبستگی ملی بر بنیاد «سیاست تکثرگرایی وحدت طلب  دینی» در حال تکوین است. با این همه، سیاست های قومی در ایران در بستری از چالش های ناشی از متغیرهای داخلی و خارجی (برون مرزی) با بهره گیری از رویکردی منطقی با عنوان سیاست تکثرگرایی وحدت طلب دینی در حال استحکام و نهادینه شدن است. تنها در صورتی می توان از فعال شدن شکاف های مذهبی و قومیتی در ایران (دارای تنوعات اجتماعی) کاست که از ظرفیت های قانونی و حقوقی موجود در قوانین اساسی و مدنی و همچنین، آموزه های ارزشمند قرآنی با هوشمندی و متناسب با اقتضائات جامعه ایرانی بهره گیری گردد.

زمینه مطالعه: اکوکاردیوگرافی روش غیرتهاجمی بوده و ابزاری سودمند در تشخیص بیماری های قلبی است. تفسیر نتایج اکوکاردیوگرافی نیازمند داشتن آگاهی کافی از آناتومی قلب است. هدف: هدف از این مطالعه تهیه مقاطع آناتومیکی قلب به روشی ساده و بر اساس نماهای اکوکاردیوگرافی بوده تا به عنوان الگویی برای آموزش اکوکاردیوگرافی سگ مورد استفاده قرار گیرد. روش کار: پس از خارج سازی قلب از شش قلاده سگ، اتساع و فیکساسیون قلب ها در فرمالین 10 درصد صورت گرفت. برش های آناتومیکی قلب بر اساس نماهای پاراسترنال راست با محور بلند و کوتاه ایجاد و با تصاویر اکوکاردیوگرافی که از سه قلاده سگ سالم و بدون علائم بیماری اخذ شد مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: در تمام قلب های تهیه شده با این روش، آناتومی خارجی قلب و نیز ساختارها و حفرات داخلی قلب در هنگام برش بخوبی حفظ شده و انطباق کافی با تصاویر اکوکاردیوگرافی برای تفسیر آن وجود داشت. در نماهای بلند، چهارحفره قلبی، دریچه های دهلیزی بطنی و دیواره قلبی قابل مشاهده بود. خروجی بطن چپ و دریچه آئورت نیز در نماهای عمقی تر مشاهده شد. نماهای کوتاه قلب، بطن های قلبی و مورفولوژی داخلی آن ها را نشان داد. نتیجه گیری نهایی: برش های مناسب از قلب های فیکس شده در فرمالین را می توان برای تفسیر اکوکاردیوگرافی مورد استفاده قرار داد.

هدف : سیستم سیاهرگی آزیگوس در زیر دیافراگم، از قسمت بالایی دیواره پشتی حفره شکم مبدا متغیری دارد و به طور کلی از بهم پیوستن سیاهرگ کمری صعودی به سیاهرگ زیر دنده ای در سمت راست سیاهرگ آزیگوس و در سمت چپ سیاهرگ همی آزیگوس شکل می گیرد. سیاهرگ آزیگوس از پشت یا ضخامت ستون راست دیافراگم یا از سوراخ آئورتیک، و سیاهرگ همی آزیگوس از ستون چپ دیافراگم وارد قفسه سینه می شوند. در درون قفسه سینه سیاهرگ آزیگوس در سمت راست ستون مهره ای قرار می گیرد، سیاهرگ های بین دنده ای پشتی سوم تا یازدهم سمت راست را دریافت کرده، از بالای ناف ریه راست به طرف جلو قوس برداشته، و سیاهرگ بین دنده ای پشتی بالایی نیز به آن می پیوندند ، سپس وارد بزرگ سیاهرگ زبرین می شود. در سمت چپ ستون مهره ای خون فضاهای بین دنده ای نهم تا یازدهم وارد سیاهرگ همی آزیگوس، و سیاهرگ های فضاهای بین دنده ای پشتی پنجم تا هشتم سیاهرگ همی آزیگوس فرعی را تشکیل می دهند که این سیاهرگ هابه سیاهرگ آزیگوس می پیوندند. سیاهرگ های بین دنده ای پشتی بالایی تنه سیاهرگی مشترک دارند که به سیاهرگ براکیوسفالیک چپ می ریزد.روش بررسی: جهت بررسی سیاهرگ های سیسم آزیگوس و پی بردن به گوناگونی آن تعداد 40 جسد فیکس شده مذکر، با سن تقریبی 40-80 سال در سال های 1370-1382 با ابزار اولیه تشریح و بررسی شدند.یافته ها : در 100 درصد نمونه ها سیاهرگ آزیگوس در سمت راست ستون مهره ای قرار داشت و سیاهرگ آزیگوس دو طرفه مشاهده نشد. در 5 درصد نمونه ها سیاهرگ همی آزیگوس غایب بود و سیاهرگ های فضاهای بین دنده ای مربوطه مستقیما به سیاهرگ آزیگوس پیوسته بودند. در 2.5 درصد نمونه ها سیاهرگ همی آزیگوس فرعی تشکیل نشده بود و سیاهرگ های فضاهای بین دنده ای پنجم تا هشتم توسط یک تنه سیاهرگی که از قدام ستون مهره ای عبور کرده و به سیاهرگ آزیگوس ملحق شده بود. در 25 درصد نمونه ها سیاهرگ همی آزیگوس فرعی با سیاهرگ همی آزیگوس ارتباط یافته بود و توسط یک کانال در مقابل مهره هشتم سینه ای به سیاهرگ آزیگوس پیوسته بود.نتیجه گیری : در این بررسی الگوی سیاهرگ سیستم آزیگوس از طرح کلی کتاب آناتومی گری پیروی نموده و گوناگونی نیز مشاهده شد. اما سیاهرگ آزیگوس در سمت چپ ستون مهره ای، مشاهده نشد. در یک مورد سیاهرگ همی آزیگوس غایب بود. وجود گوناگونی آناتومیکی این سیاهرگ ها به روند تکامل سیستم سیاهرگی دوران جنینی بستگی دارد و توجه به الگوی این سیاهرگ ها و گوناگونی آن در مطالعات رادیوگرافی، تشریح و جراحی های میان سینه پشتی اهمیت دارد. 

هدف: تغذیه قلب به وسیله سرخرگ های کرونری راست و چپ صورت می گیرد. سرخرگ کرونری راست از سینوس آئورتیک قدامی و سرخرگ کرونری چپ از سینوس آئورتیک خلفی چپ منشعب شده و توسط شاخه های فراوانی قلب را تغذیه می نمایند. انتهای برخی از شاخه ها با یکدیگر آناستوموز دارند، ولی آناستوموزها نمی توانند به سرعت مسیر جانبی ایجاد کنند و از زیان های انسداد ناگهانی سرخرگ های قلبی جلوگیری نمایند. واریاسیون ها الگوی ثابتی ندارند. روش بررسی: این بررسی به منظور شناسایی واریاسیون های سرخرگ های کرونری انجام شده است. در این مطالعه تعداد 40 قلب فیکس شده از جسد های ایرانی، مذکر و با سن تقریبی 40 تا 80 سال، با ابزار تشریح مانند: انواع پنس، قیچی و تیغ بیستوری تشریح شدند. با تشریح اپی کاردیوم قلب، سرخرگ های کرونری چپ و شاخه های آن مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در تمام نمونه ها مبدا سرخرگ کرونری راست چپ واریاسیون نداشت، در 2 مورد (5 درصد) سرخرگ حاشیه ای راست غایب بود. در 92.5 درصد نمونه ها خونرسانی قلب Right dominant و در 7.5 درصد خونرسانی قلب Left dominant بود. در 90 درصد نمونه ها امتداد سرخرگ بین بطنی قدامی به سطح دیافراگماتیک قلب ادامه یافته و با انتهای سرخرگ بین بطنی خلفی آناستوموز داشت. نتیجه گیری: در دو نمونه سرخرگ حاشیه ای چپ مشاهده نشد که در این نمونه ها سرخرگ دیاگونال انشعابات بیشتری داشت. واریاسیون های سرخرگ کرونری وجود دارد ولی عموما بدون علامت هستند و منابع معتبر الگوی پذیرفته شده ای را معرفی نکرده اند. با توجه به گسترش تکنولوژی در تشریح و مطالعه آنژیوگرافی، کاتاتراسیون، آنژیوپلاستی و جراحی Bypass سرخرگ های کرونری قلب، واریاسیون های سرخرگ کرونری را باید در نظر داشت.

زمینه و هدف: اعتقاد بر این است که مکان قرارگیری آپاندیس در زنان حامله به دنبال رشد جنین و افزایش اندازه رحم تغییر می یابد. بنابراین انتظار می رود در صورت ابتلا زنان حامله به آپاندیسیت حاد، علائم بالینی به قسمت های بالا و کناری تر حفره شکم منتقل گردد، این موضوع می تواند در نحوه تشخیص آپاندیسیت حاد و مکان برش جراحی موثر باشد. مواد و روش ها: به منظور بررسی موقعیت آناتومیکی آپاندیس در زنان حامله یک مطالعه به صورت توصیفی مقطعی بر روی 240 زن حامله انجام شد. در این بیماران هنگام جراحی لاپاراتومی یا سزارین موقعیت آناتومیکی آپاندیس نسبت به نقطه مک برنی ارزیابی گردید. بیماران در دو گروه فول ترم (سن جنین 37 ³ هفته) و پری ترم (سن جنین 20-37 هفته) تقسیم شدند. موقعیت قرارگیری آپاندیس در 50 بیمار دیگر شامل مرد و زن غیر حامله به عنوان گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: در 188 بیمار (78.3%) آپاندیس در محدوده برش مک برنی قرار داشت. در 52 بیمار (21.7%) مکان قرارگیری آپاندیس به فضای زیر کبد (28 بیمار) و فلنک راست (24 بیمار) تغییر یافته بود. در 46 بیمار سکوم در فضای زیر کبد و فلنک راست قرار داشت، فقط در 6 بیمار به طور واضح تغییر مکان قرارگیری آپاندیس به طرف بالا و کناره راست حفره شکم مشاهده گردید. مقایسه موقعیت آناتومیکی آپاندیس و سکوم در بیماران فول ترم و پری ترم با 50 بیمار گروه کنترل بر اساس آزمون کای اسکور دارای تفاوت آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: موقعیت قرارگیری آپاندیس در زنان حامله با بزرگ شدن رحم معمولا تغییر نمی کند. در اینگونه بیماران هنگام شک به آپاندیسیت حاد و بدون عارضه، مبنای آناتومیکی برای تشخیص بالینی و مکان برش جراحی مانند افراد غیر حامله بوده و ربع تحتانی راست شکم و نقطه مک برنی پیشنهاد می شود.